Viñales

Vroeg in de ochtend nemen we de bus vanuit Las Terrazas naar Viñales. Wanneer we het centrum inrijden zien we het al. Wat een schattige huisjes. Zo idyllisch. Viñales is gelegen in een valley in het westen van Cuba, in de Pinar del Rio provincie. Men doet hier alles met de fiets of paard en wagens. Je ziet maar enkele auto’s. Lekker rustig. Dit bevalt ons wel.

Op zoek naar een casa

Viñales is een inderdaad een rustig dorp, maar wanneer we de bus uitstappen weten we ook: de locals hebben het toerisme gevonden. Met bordjes met daarop foto’s van hun eigen casa wachten ze ons op. Allemaal willen ze dat wij met hun meegaan. Ze roepen en lopen achter ons aan. Een vrouw loopt achter ons aan en aangezien de foto’s er redelijk uitzien besluiten we mee te lopen. Volgens haar heeft de casa een prachtig uitzicht over de vallei. Het is een roteind lopen en dat met onze backpacks op onze rug in de hitte van de zon. De casa valt tegen, geen uitzicht te zien. En ja als je dan toch zoveel schattige andere huisjes ziet die zoveel leuker zijn, dan loop je dus gewoon weer terug. Het grote voordeel van backpacken. Lekker op de bonnefooi. Niets vooraf reserveren: het komt altijd goed.

Logeren bij Juan en Lydia

Wel merken we dat het aardig druk is in Viñales. We krijgen een aantal keer nee te horen, maar we hebben geluk. We vinden een prachtige pastelgele casa en ontmoetten hier een schattig echtpaar: Juan en Lydia. Cubaanser kan niet. Ontzettend trots op hun mooie huis en blij dat wij komen logeren. Lydia slooft zich elke dag uit in de keuken en tovert de lekkerste gerechten op tafel, alles met verse ingrediënten. Ook oefenen we weer onze Spaanse taal, want Juan en Lydia komen in het Engels niet verder dan ‘maybe’. Deze lieve mensen laten ons gelijk thuis voelen. Ze staan altijd voor ons klaar en regelen werken alles voor ons. Wil je fietsen, paardrijden of heb je een taxi nodig? Geen probleem. Juan heeft overal zijn contacten in het dorp en Lydia belt met alle liefde één van haar vriendinnen.

Juan en Lydia doen de gehele dag gewoon lekker waar ze zin in hebben. Wat een heerlijk leven. Wanneer wij thuiskomen zijn zij er altijd. Beetje koken, beetje klussen, beetje schommelen in de stoel op de veranda, beetje kletsen met mensen in de buurt en af en toe wat schoonmaken. Of iets regelen voor ons natuurlijk. Een lekker rustig leven hebben deze mensen. En ze maken zich ook nergens druk om. Deze mensen zijn gelukkig nog niet veranderd door het toerisme. Ze regelen alles gewoon via hun connecties, zijn vriendelijk en menen het goed met je. Je voelt je hierdoor ook daadwerkelijk welkom.

Eerste indrukken van Viñales

Op dag één wandelen we gezellig wat door het dorpje. Het dorpje is niet heel groot. Er staan redelijk wat huizen, maar het centrum is klein. Er zijn wat winkeltjes, een aantal restaurantjes (genoeg, want thuis eten in de casa is ook zeker een aanrader), wat cafeetjes en natuurlijk Casa de la Cultura (een echte aanrader in de avond).

In de bus van Las Terrazas naar Viñales leren we twee andere backpackers, Toby en Gabrielle kennen. We spreken met hen af in het centrum. Met mountainbikes verkennen we de prachtig omgeving van Viñales. Fietsen in de omgeving wordt aangeraden. De wegen zijn redelijk goed. Toch is het vrij pittig als je zoals wij even moet wennen aan de hitte. En die ene berg die je afrijdt moet je op de terugweg weer op. Het was een zware rit, maar de prachtige groene omgeving met haar feloranje aarde is het allemaal waard. Het is soms zo bizar als je rondfietst en je realiseert je dat je eindelijk in het land bent wat al zo lang hoog bovenaan je lijstje stond. Ik was intens gelukkig.

Fietsen in de omgeving van Viñales

Wanneer we op de fiets stappen in het centrum van Viñales hebben we eigenlijk al trek in een lunch. We besluiten te fietsen en denken dat we vast wel wat tegenkomen. Maar we komen niks tegen. Kilometers lang kom je niets tegen. Gelukkig hebben we water, maar wanneer we na een hoge heuvel eindelijk een huis zien wat lijkt op iets waar ze eten hebben ben ik erg gelukkig. Echt lunchen kan niet, maar ze hebben kokosnoten. En laat ik daar nou dol op zijn. Terwijl we smullen van het kokoswater kijken we uit over een prachtige vallei. Het is inmiddels het einde van de middag geworden. De zon staat lag. Het perfecte licht voor wat mooie foto’s van de omgeving

We blijven zo lang zitten dat we bijna vergeten waarvoor we kwamen. Een bijzondere muurschildering is te zien op een nabijgelegen rotswand. We fietsen een stuk terug en bekijken de schildering van een afstand. Een tip van ons: maak die foto nou als je er op de heenweg langsfietst. Met zonlicht is de wand natuurlijk nog veel mooier.

En wat is het heerlijk als je gewoon kunt aanschuiven voor een heerlijk avondmaal. We hoeven niet te zoeken naar een leuk restaurantje. We hoeven niet te wachten. Nee, wanneer we thuis komen in onze casa heeft Lydia het eten op tafel staan. We genieten van een heerlijk kipgerecht met avocado. We rusten uit op de veranda voor het huis en praten na over al onze avonturen.

Hobbelend door de tabaksvelden

Een andere optie om Viñales en de verdere omgeving te verkennen is te paard. Voor veel locals is dit hun vervoersmiddel. Via je casa kun je een tocht boeken. De volgende dag besluiten we deze tocht te maken en dus gaan de in de middag al hobbelend door de tabaksvelden.

De tocht vertrekt net buiten het dorp en gaat door de meest prachtige landschappen. Het landschap verandert steeds van gebergte naar oneindige vlakte en rode aarde. Iedereen kan de tocht doen. Ik ben zelfs absoluut geen paardrijder, hoewel het ook weer niet mijn eerste keer op een paard was. Het begin was even wennen, want de paden zijn erg wisselend. De tocht gaat namelijk over zandpaden, door water, over kiezels en door dikke modder.

Het was een prachtige tocht, maar na drieënhalf uur vond ik het toch wel weer fijn om van het paard te mogen stappen. Onderweg bezochten we een kleine tabaksplantage. Helaas waren ze in November het land aan het omploegen en dus was er geen plant te zien. Wel hebben we de bladeren welke hingen te drogen gezien in de boerderij. Een cubaan vertelde ons het gehele proces van het maken van tabak.

Geld wisselen, een beleving opzich

Eenmaal terug in het plaatsje besluiten we geld te gaan wisselen bij Cadeca, het wisselkantoor. Wees voorbereid dat je hier minstens een half uur in de rij staat. Niet alleen toeristen willen wisselen, ook locals wisselen hun geld hier of nemen hier geld op. Daarnaast besluiten we een extra nacht bij te boeken bij onze casa. We vinden het zo gezellig en willen gewoon lekker rustig aandoen. We wandelen door het stadje en zijn net op tijd bij een cafeetje wanneer het ontzettend begint te regenen. Het blijft nog bij een tropische bui. Het regent urenlang. De straten overstromen en een waterval vormt zich richting een lager gedeelte van het dorp. Wij zitten lekker droog en lunchen met een Mojito. Lekker relaxed.

Na de lunch regent het nog steeds. Zo hard dat ik bang ben dat het door mijn cameratas heen regent. Een plastic tasje om de tas lost dit probleem op haha. We kijken wat winkeltjes en struinen een klein marktje af voor souvenirs. Mooi met de hand beschilderde sambaballen zijn mijn eerste souvenir.

Dansen bij Casa de la Cultura

Om het relaxte leven in stand te houden eten we opnieuw lekker makkelijk bij onze casa. Er staat dit keer varken op het menu. En het is opnieuw smullen. We zijn opnieuw erg moe. Van de hitte, van het paardrijden, van de nieuwe indrukken, van het slenteren. Maar soms moet je er even doorheen. Salsa dansen kun je nou eenmaal niet overslaan. En dus slepen we onszelf weer naar het centrum. Naar Casa de la Cultura.

Bij Casa de la Cultura kun je terecht voor danslessen (overdag), shows (avond) of gewoon om lekker zelf te dansen op salsamuziek of reggaeton. De avond begint met een voorstelling met de beste dansers uit de omgeving. Later op de avond dansen we zelf de salsa en swingen we op reggaeton. Het leuke is dat de locals je vaak ten dans vragen. En ze leren je graag elke soort dans en hebben heel veel geduld! Het was een heerlijke avond.

Berg op, berg af

De volgende dag besluiten we een beetje rustiger aan te doen. We slapen een beetje uit en genieten opnieuw van een ontbijt met vers fruit en stokbrood. Wat een ontspannen leven. We huren opnieuw mountainbikes. We willen nog graag de andere kant op. Het duurt even voor we het dorp uit zijn, want we stoppen eerst om de haverklap voor een foto. Wat een schattige huisjes, allemaal een andere kleur. We fietsen niet zomaar wat. We zijn onderweg naar Hotel Los Jasmines. Het doel vandaag is: relaxen, uitrusten. Bij het hotel is namelijk een zwembad met uitzicht op een prachtige valley. Een heerlijk vooruitzicht natuurlijk. Het relaxen duurt helaas even. De fietstocht is erg zwaar. We komen op een autoweg. Gevaarlijk, maar ook vol met haarspeldbochten. Mijn dag voelt alles behalve ontspannend.

Op een gegeven moment denk ik dat we nooit zullen aankomen. Ik ben oververhit, heb honger, heb dorst en nergens in de verre omtrek is iets te vinden waar we wat te eten of drinken kunnen halen. Net wanneer ik het bijna opgeef roept een man ons vanaf de andere kant van de weg. Hij heeft water. Nu ik dit typ lijkt het net of we in een woestijn waren belandt haha. Dat was niet zo, maar het voelde wel zo. Het water was onze redding. Het was niet ver meer.

Nooit meer naar huis

Toen we eenmaal aankwamen bij het hotel was ik natuurlijk alles weer vergeten. Wat een prachtige locatie. Echt de moeite waard om een dagje te gaan relaxen. Het uitzicht is werkelijk fantastisch en het zwembad heerlijk koel. We lunchen met uitzicht op de vallei en krijgen ons eerste bruine kleurtje op onze huid. Terugfietsen zie ik natuurlijk echt niet zitten. Gelukkig weten we een taxi chauffeur te vinden die onze fietsen wel in de achterbak wil meenemen. In een oude Amerikaanse auto. Met touwen maakt hij de klep vast. Alles is mogeijk in Cuba. Wat een lieve mensen!

Wanneer we thuiskomen eten we een heerlijke maaltijd van Lydia. Dit keer staat er kippenpoot op het menu. In de avond gaan we dansen in Casa de la Cultura. We dansen tot onze voeten pijn doen. Wat een heerlijk land is dit. We willen nooit meer naar huis.